تمام نکات درباره خواص و کشت و… کشت بابونه

معرفی بابونه:

بابونه گلی کوچک زیبا و اما پر از خواص داروی و زیبایی . بابونه با Wild chamomile و نام علمی Matricaria recutita از خانواده Asteraceae ، گیاهی است یکساله و علفی، با رشد بوته ای که بومی مدیترانه است که امروزه در نواحی وسیعی کشت می شود. نام لاتین بابونه camomille از کلمات یونانی khamai و malon به معنی گل‌های کوچک با بوی سیب گرفته شده‌است. این گیاه دارای گلهایی با گلبرگ سفید رنگ زبانه ای شکل در حاشیه و گلبرگهای لوله ای زرد رنگ در مرکز است. برگهای آن دارای بریدگی های باریکی است. این گیاه انشعابات زیادی دارد. گل‌های آن مجتمع در یک طبق که به‌طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هر طبق، گل‌های سفید در اطراف و گل‌های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

بابونه گیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که به صورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید. بخش مورد استفادهٔ این گیاه، کاپیتول‌های (مرکز گل گیاه) آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند . درمیان انواع گوناگون بابونه نوع بابونه رومی شهرت بیشتری دارد.

 

 

 

کاشت و پرورش بابونه(تمام نکات)

نحوه کاشت بذر:

زمان مناسب کاشت بذر گل بابونه اوایل بهار میباشد .

مقداری خاک را دورن گلدان و یا سبد ریخته بذرها را روی خاکی بپاشید و حدود نیم سانت روی آن خاک بریزید و سپس خوب آبیاری کنید حدود ۳ الی ۵ روز بعد بذرها سبز میشوند و زمانی که به اندازه ۸ سانت رسیدند آنها را از خزانه در آورده و در محلی که میخواهید به فاصله بیست یا سی سانت نشا کنید بهترین روش همین است.

برخی ها بذر را روی محلی که مورد نظرشان هست میپاشند تا همان جا سبز بشود اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذر پاشی بذرها نامنظم روی زمین میافتند و وقتی سبز میشوند خیلی از آنها ممکن است کنار هم سبز بشن اما زمانی که بذرهارو درون خزانه بکارید بعد میتوانید به صورت منظم بوته های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله ای که میخواهید بکارید.

تکثیر گل بابونه:

گیاه بابونه از طریق کشت بذر تکثیر می یابد که به همین منظور دو راهکار ارائه شده است:

1. کشت مستقیم بذر: در این روش بذر را به صورت کشت بهاره (در اواسط اسفند ماه) یا پاییزه (اواسط شهریور ماه) در زمین اصلی کشت می کنند.
2. نشاکاری: در این روش، اواخر مهر ماه بذور در خزانه کشت می شوند و اواخر آبان ماه در زمین اصلی کشت می شوند. این روش هزینه بردار است پس در کل کشت مستقیم صورت می گیرد.

 

نکات مهم دباره کاشت:

آبیاری:

هر چند این گیاه می تواند خشکی را تحمل کند، ولی در مرحله جوانه زنی بذر و تشکیل ساقه، باید رطوبت خاک مناسب باشد. در کل آبیاری منظم بخصوص در مرحله پنجه دهی، باعث افزایش کمی و کیفی گل می شود و عملکرد افزایش می یابد.

خاک:

بهترین محیط کشت این گیاه، خاک سبک شنی با زهکش مناسب و ۸ =PH است البته می تواند تا ۹ =PH را هم تحمل کند. نکته جالب اینکه این گیاه شورپسند است و می تواند در خاکهای شور هم زندگی کند ولی در این صورت گلدهی و درنتیجه عملکرد گیاه کاهش می یابد.

 نور و دما:

بهترین شرایط برای گلدهی این گیاه، در دمای ۲۰ تا ۲۵ درجه سانتیگراد و نور کامل است هرچند می تواند سرما را هم تا حدودی تحمل کند. حسن این گیاه این است که برای گلدهی نیاز به بهاره شدن و گذراندن سرما ندارد.

 

خواص:

– از گل بابونه خشک شده برای چای استفاده می شود که بسیار خوشمزه بوده و آرام بخش است.

– همچنین چایی  آن برای قاعدگی و درد معده بسیار اثر بخش است.

– از بابونه برای سوختگی، تب، درد دندان و آلرژی استفاده می شود.

 

ترکیبات شیمیایی :

کاپیتول‌های این گیاه دارای اسانس هستند. این اسانس در حالت تازه دارای رنگ آبی تیره‌است که مربوط به وجود ماده‌ای به نام آزولن می‌باشد و تدریجاً با تأثیر هوا و نور رنگ آن سبز و قهوه‌ای می‌شود. این اسانس دارای سزکوئی ترپنهای b و g و همچنین ماتریکارین (Matricarine) می‌باشد.

موارد مصرف در زیبایی:

استفاده از بابونه در زیبایی به اندازه قدمت به‌کارگیری آن در عطاریها سابقه دارد. خواص آن به خصوص برای پوستهای شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است. امروزه در صنعت لوازم آرایش آن را به تنهایی یا همراه با گیاهان دیگری از قبیل اکلیل کوهی، خلنگ و بنفشه به کار می‌گیرند. دم کرده ساده بابونه در استعمال خارجی روی پوست صورت برای حفاظت از پوست بهترین تأثیرها را دارد. شامپوی همراه با بابونه اندکی رنگ مو را روشن می‌گرداند. بابونه در کنار زیزفون و نعناع در برخی از کشورها بیشترین مصرف را در صنعت داروسازی دارد.
محل رویش
بابونه از گیاهان بومی منطقه مدیترانه بوده ولی منشأ آن را در آسیای صغیر گزارش کرده‌اند. این گیاه امروزه پراکندگی وسیعی در اروپا، آسیای غربی، آفریقای شمالی آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا پیدا کرده‌است. در ایران نیز گونه‌های مختلف جنس ماتریکاریکا در نقاط مختلف کشور رشد می‌کنند. ( این گیاه در آذربایجان، لرستان، فارس قیروکارزین غربی اندیمشک) و خوزستان (دزفول،ایذه، هفت گل، شوشتر، رامهرمز و بهبهان) اطراف تهران و دماوند و همچنین در جنگل فندقلو ویلکیج نمینو همچنین در مناطق وسیعی از چمنزارهای استان چهارمحال و بختیاری در [میزدج و کوهرنگ و سایر نقاط] می‌روید. بعضی از گونه‌های دیگر بابونه در نواحی مختلف اروپا می‌روید.