کاشت و تکثیر کرفس با بذر ، آموزش کامل در مزرعه (باغچه) و در گلدان

درباره کرفس
کرفس بوته ای است دو ساله که در سال اول برگ تولید می کند و در سال دوم ساقه هوایی گل دهنده ظاهر می شود و بذر می دهد. ظاهر ریشه اصلی کرفس ، ناهموار و رنگ آن خاکستری قهوه ای است برگهای آن دارای ظاهری شفاف، کمی ضخیم و مرکب از 3 تا 7 برگچه مثلث یا لوزی شکل دندانه دار و معطر است. کرفس دارای ریشه قائمی به طول 6 تا 7 سانتی متر و به قطر 5/1 سانتی متر است از اطراف این ریشه ریشه های جانبی متعددی و از قسمت انتهائی آن ساقه های تو خالی، شیاردار و عاری از کرک خارج می شود.

انواع کرفس

كرفس بر چند نوع است . بر اثر پرورش زیاد موفق به ایجاد واریته های متعددی از این گیاه شده اند واریته های آن عبارتند از : کرفس برگی (Aog. Var. Secalinum) کرفس قمری (Aog. Var. rapaceum) کرفس معمولی (Aog. Var. dulce) که نوع اخیر در ایران در سطح نسبتاً وسیع کشت می شود.

1-    كرفس برگ یا كاشتني  يا بستاني كه همان كرفس خورشتي است و به صورت ترشي و شوري هم مصرف شده و نياز به معرفي ندارد .

2-    كرفس درشت ، مردابي ، آبي ، كه مهمترين نوع دارويي كرفس بوده و بطور خودروي كنار مرداب ها و مكانهاي پر آب مي رويد و آن را مانند كرفس خورشتي پخته و خام مي خورند .

3-    كرفس قمری یا سنگ ، مانند كلم سنگ كه جزو ريشه هاي خوراكي است و شباهت زيادي به آن دارد و اخيرا در ايران كاشته شده و مي توان از آن در پخت غذا بهره برد . اين نوع كرفس جهت درد پهلوو پيچش معده  توصيه شده و در باز كردن ادرار و حيض قوي تر از انواع ديگر است .

4-    كرفس عطري . نوعي ديگر از كرفس است كه به علت داشتن عطر زياد به كرفس مشك مشهور است .

5-    كرفس كوهي یا کاجاشیر یا جاشیر ساقه اش يك وجب است و ريشه اش باريك و پيرامون ريشه را چوب هاي غوزه اي شبيه خشخاش ( كمي از خشخاش كوچكتر ) فرا گرفته ، ثمرش مستطيل شكل ، تند مزه و خوش بوست و آن را كرفس سنگلاخي ، فطراساليون ، صخره اي و ماقدوني نيز مي گويند.جوشانده ي بذر و بيخ اين نوع ، در بازكردن عادت ماهانه و ادار اثربيشتري دارد.

6-    كرفس بياباني . Wild celery كه استفاده دارويي اش از ساير كرفس ها بيشتر و بهتر است . اين كرفس داراي گليكوزيدي به نام آپي سين است .

نیاز های محیطی و  اکولوژیکی کرفس
آب و هوا ، دما : افزایش عملکرد تنها در مناطقی که دارای آب و هوای معتدل نسبتاً گرم (حدود 18 درجه سانتی گراد) است بوجود می آید. این گیاه در مرحله رویشی به دمای پائین و در مرحله تولید بذر به دمای بالایی نیاز دارد. انواع دیررس در نقاطی با زمستانهای ملایم و انواع بهاره یا زودرس در مناطقی با تابستانهای خنک،انواع تابستانه یا متوسط رس در نقاطی با پائیز طولانی بخوبی رشد می کند. کرفس یخبندانهای تا حدود(5-) درجه سانتی گراد را نیز تحمل می کند.

خاک مناسب : مناسب ترین خاک برای کاشت کرفس زمینهای هوموسی است. زمینهای نیمه سنگین و سنگین عمیق با مواد آلی نسبت به زمینهای سبک، برتری دارند. کرفس در خاکهایی با بافت خوب و زهکشی شده نتیجه خوبی می دهد. مناسب ترین PH خاک برای کرفس بین 6 تا 5/7 است.

آبیاری و رطوبت : زمین مورد کاشت باید همواره مرطوب باشد. کرفس به خشکی خاک بسیار حساس است. این گیاه در نقاط نسبتاً خشک و باران مناسب در طول سال محصول چشمگیری می دهد کرفس بیشتر از دیگر سبزیها از کم آبی لطمه می بیند

 کود دهی : جهت تقویت خاک بویژه خاک های شنی که از نظر مواد آلی ضعیف هستند استفاده از کودهای پوسیده دامی توصیه می شود. در مورد استفاده از کودهای شیمیایی مقدار و نوع آن بستگی به نوع خاک، حاصلخیزی و مقدار مواد آلی موجود در آن دارد و معمولاً حدود 160 کیلوگرم ازت، 100 کیلوگرم P2o5 و 250 کیلوگرم K2O و 150 کیلوگرم Cao و 20 کیلوگرم Mgo در هکتار توصیه می شود.

کاشت و  پرورش کرفس در باغچه

پس از این که دمای هوا به 10 درجه سانتی ‌گراد رسیده و مطمئن شدید سرما زدگی اتفاق نمی‌افتد، می‌توانید نشاهای کرفس را در باغچه یا بستر کاشت بکارید. به خاطر داشته باشید که این گیاه به شدت در مقابل تغییر دما حساس است بنابراین نباید آن را زودتر از موقع بکارید در این صورت گیاه تضعیف شده و یا ممکن است از بین برود.

اگر در منطقه ‌ای زندگی می‌کنید که شرایط کاشت و پرورش گیاه کرفس کاملاً مناسب است مشکلی وجود ندارد اما در غیر این صورت باید گیاه کرفس را در جایی بکارید که حداقل شش ساعت نور مستقیم خورشید دریافت نماید. ترجیحاً باید محل کاشت گیاه طرف جایی باشد که در ساعات داغ تابستان خنک‌تر مانده و سایه داشته باشد.

بستر کاشت گیاه کرفس باید خاک غنی داشته باشد چرا که این گیاه نیاز مواد مغذی زیادی برای رشد مناسب دارد.

از آنجایی که گیاه کرفس مدت زیادی طول می‌کشد تا رشد کرده و بالغ شود، در صورتی که فصل رشد در منطقه شما طولانی نباشد نمی‌توانید تمام دوره کاشت آن را در فضای باز انجام دهید. به همین علت بهترین کار این است که بذرها را در فضای بسته و کنترل شده بکارید. این کار را حداقل 8 تا 10 هفته پیش از آخرین سرما زدگی منطقه خود باید شروع کنید. بذرهای کرفس بسیار کوچک بوده و کاشت آنها نیازمند دقت است. برای راحتی کار مقداری از بذرها را با ماسه ترکیب کنید و آنها را بر روی خاک مناسب (خاک گلدان) بپاشید.  بذرهای کرفس باید به صورت سطحی و کم‌ عمق کاشته شوند.

پس از آن که بذرهای کرفس شروع به جوانه زدن کردند و به اندازه کافی بزرگ شدند، با چیدن جوانه ‌های ضعیف‌تر آنها را تُنُک و خلوت کنید.

تاریخ و فواصل کاشت کرفس
کاشت و تکثیر کرفس از اوایل اسفند ماه تا اواخر فروردین ماه بستگی به اب و هوا انجام می شود .در کشت های مکانیزه فاصله ردیف ها در زمین اصلی 5 سانتی متر و فاصله بوته ها را از همدیگر 40 تا 50 سانتی متر در نظر می گیرند.

کاشت بذر کرفس
کرفس را با بذر زیاد می کنند. بذر را ابتدا در خزانه می پاشند و پس از آن نشای بدست آمده را به محل اصلی منتقل می کنند.برای کاشت بذر کرفس بهتر است که بذرها را قبلاً با آب خیس کرده و پس از گذشت 4 تا 5 روز پس از ظاهر شدن ریشه چه (به اندازه 2 میلی متر) با دقت فراوان در بستر خزانه پاشید.(آبیاری در مورد بذرهای جوانه زده ضروری است.)

بذر کرفس بسیار ریز است (کوچکترین بذر از سبزیها) تاریکی (ریختن خاک روی بذر) و گرمای 20 درجه سانتی گراد از جوانه زنی بذر جلوگیری کرده (گیاه نوری) و مرطوب کردن بذر قبل از پاشیدن به جوانه زنی آن کمک می کند.  بذر کرفس از گروه بذرهای نوری است (شدت نور تغییراتی در پوسته بذر بوجود می آورد تا تبادل اکسیژن و گاز کربنیک برقرار شود) بنابراین پاشیدن بذر سطحی است. مدت پرورش نشاء در خزانه حدود 2 ماه است. دمای مورد نیاز در خزانه ابتداء 18 تا 20 درجه سانتی گراد و پس از جوانه زدن حداقل 12 درجه سانتی گراد است (دمای مناسب بین 16 تا 18 درجه سانتیگراد است). بذر پاشی در خزانه به صورت دست پاش و یا خطی به فاصله حداقل 15 سانتی متر از یکدیگر صورت می گیرد.

مقدار بذر لازم برای یک متر مربع حدود 5 گرم است (150 تا 200 گرم هکتار ت 5000 تا 8000 گیاه) پس از گذشت حدود 4 هفته وقتی برگهای اولیه ظاهر شد باید نشأ ها را به فاصله 5×5 سانتی متر تنک کرد (خزانه دوم) . این عمل باعث می شود که هنگام در آوردن نشاءها از خزانه اول کلاهک ریشه شکسته و ریشه های جانبی بیشتری تولید شود. باید دقت شود که دمای محل کاشت ثانوی (خزانه دوم) و یا زمین اصلی زیاد با خزانه اولی تفاوت نداشته باشد زیرا در غیراینصورت چنانچه نشاء های جوان در محیطی با دمای کمتری از خزانه اول رشد کند و بویژه اگر طی یک دوره طولانی سرما قرار گیرد طی مدت کوتاهی ساقه گل دهنده گیاه ظاهر شده و به گل و بذر می نشیند.

در کشت های مکانیزه فاصله ردیف ها در زمین اصلی 5 سانتی متر و فاصله بوته ها را از همدیگر 40 تا 50 سانتی متر در نظر می گیرند.

زمان انتقال نشا کرفس : مدت زمان خزانه گیری در کشت های مراحل اول 4 هفته در خزانه اول و 6 هفته در خزانه دوم است این مدت برای کشت های مراحل بعد کاهش می یابد و کلاً به 5 تا 6 هفته می رسد بهتر است از نشاء های بزرگتر استفاده شود تا عملکرد بیشتر و محصول مرغوب تری بعمل آید. وزن نشاء ها باید حداقل 5 گرم (بهتر است حدود 10 گرم) باشد. نشاء ها باید 3 تا 5 برگ داشته باشند. بهتر است نهالهای جوان در خزانه با دمای بالای 16 درجه سانتی گراد نگهداری شود. قبل از اینکه نشاء کرفس به زمین اصلی منتقل شود باید آنرا قبل از خارج کردن از خزانه به محیط بیرون عادت داد. این عمل با برداشتن پوشش پلاستیک از روی خزانه یا باز کردن تدریجی در بهای ورودی و خروجی گلخانه ها انجام می گیرد.

داشت، نگهداری و مراقبت از کرفس پس از انتقال نشا :

برای مقاوم کردن گیاه بهتر است از آبیاری نشاء ها برای مدت چند روزی خودداری کرد. هر چند که سرما در اوایل دوره رشد گیاه مهمترین عامل ظهور گل قبل از رشد کامل بوته است ولی عواملی دیگری از جمله خواص ژنیتکی بذر، ضعیف بودن بذر و کم آبی و خشکی زیاد زمین در هنگام احتیاج مبرم گیاه به آب و بالاخره پرورش نشاء در محیطهای سرد (کمتر از 16 درجه سانتی گراد) بطور متوسط باعث گل دادن بی موقع کرفس می شود. مرحله زایشی کرفس بطور طبیعی با بهاره کردن بوجود می آید. دمای موثر بین 4 تا 14 درجه سانتی گراد است سرمای پائین نیز پس از جوانه زنی بذر می تواند گل دهی کرفس را باعث شود با ادامه رشد تاثیر سرما افزایش می یابد. در کشت های اوایل سال که گیاهان با سرمای زیاد مواجه هستند باید دمای خزانه را بالاتر از 16 تا 18 درجه سانتیگراد نگهداشت. دمای بالا (25 تا 30 درجه سانتی گراد) به مدت 10 روز یا بیشتر قبل از نشاء کردن به علت وابهاره شدن (Devernalisation) از گل دادن گیاه جلوگیری می کند.

پس از کاشت بذر مادامی که بوته ها هنوز جوان هستند باید حداکثر مراقبت را در آبیاری اعمال کرد تا از خشک شدن سطح خاک در زمانی که بوته ها مستقر نشدند جلوگیری شود.

دفع علفهای هرز تا موقعی که نشاء ها رشد کافی نکرده اند با وجین های مکرر در سطوح بزرگ به کمک ماشین های وجین کن و یا استفاده از علف کش های اختصاصی صورت می گیرد.

سفید کردن کرفس : عبارتست از جلوگیری از تشکیل پاره ای از ترکیبات شیمیایی که در اثر فعالیت کلروفیل برگ و دمبرگهای جوان انجام می گیرد. در قدیم برای کم کردن و یا از بین بردن این ترکیبات و تولید کرفس با طعم و لطافت مرغوب مقدار و فعالیت کلروفیل را کاهش می دادند. این عمل با محروم کردن گیاه از نور خورشید صورت می گیرد. برای این کار از وسایل مختلفی استفاده می کنند.

خاک دادن پای بوته ها و یا پوشاندن دمبرگها با وسایلی مثل نوارهای کاغذی، لوله های سفالی، تخته و غیره از آن جمله اند. در حال حاضر از ارقامی استفاده می شود که بر اثر اصلاح نژاد دمبرگهایی متمایل به رنگ سفید تولید می کنند (Self blanching) هر چند که انواع سبز روشن کشت می شود.

بیماری ها و آفات کرفس و درمان و مقابله :

مهمترین بیماری کرفس زنگ کرفس (Septoria apiicola) است که این بیماری ابتدا به رنگ لکه های زرد متمایل به قهوه ای روی برگها ظاهر می شود و بعد به صورت لکه های سیاه رنگ که همان هاگدان سیاه حاوی اسپورهای قارچ است، توسعه می یابد و باعث از بین رفتن برگها می شود.رطوبت زیاد شیوع بیماری را افزایش می دهد.

این گیاه سخت‌گیر است به صورتی که اگر چه نیاز به رطوبت زیاد دارد اما در اثر آبیاری بیش از حد یا خیس ماندن خاک اطراف ریشه دچار پوسیدگی ریشه می‌شود. این گیاهان حساس در روزهای داغ تابستان نیاز به اندکی سایه دارند.

حتی در بهترین شرایط هم کرفس در مقابل برخی از مشکلات آسیب ‌پذیر است که حاصل آن زرد شدن برگهای آن می‌باشد.

در صورتی که متوجه شدید برگهای کرفس در حال زرد شدن هستند، باید عامل آن را شناسایی کنید. علت آن ممکن است کمبود مواد مغذی، آفت‌ زدگی و یا بیماری قارچی باشد.

کمبود نیتروژن هم می تواند برگ های کرفس را زرد کند

اگر برگهای گیاه کرفس زرد شده اند، احتمال کمبود نیتروژن وجود دارد. علائم زرد شدن برگهای کرفس ابتدا در برگهای قدیمی تر بروز کرده و سپس به تدریج تمامی برگها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و منجر به توقف رشد گیاه می‌شود. از کود حاوی نیتروژن بالا برای کرفس استفاده کنید تا خاک آن اصلاح و متعادل شود.

علت زرد شدن برگ کرفس آفت‌ زدگی نیز می باشد

شماری از آفت‌ها ممکن است به گیاهان کرفس حمله کرده و باعث زرد شدن آن شوند. از جمله این آفت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– شته ها ( aphids )- هجوم شته ها نه تنها باعث زرد شدن برگها می‌شود بلکه باعث لوله شدن و پیچ خوردن برگها شده و گیاه را بدشکل می‌کنند. این حشره ‌های ریز زرد رنگ اندامی گلابی شکل داشته و از سطح زیرین برگها مواد مغذی را میمکند و از خود مواد چسبناکی به نام عسلک بر جای می‌گذارند. عسلک در بسیاری از موارد آلوده به کپک دوده ای می‌شود. بنابراین وجود این آفت‌ها علاوه بر از بین بردن شیره گیاه باعث آلودگی قارچی نیز می‌شود.

برای مقابله با آفت شته از فشار شدید آب استفاده کنید تا حشرات از گیاه دور شوند. همچنین می‌توانید از صابون باغبانی به عنوان روش طبیعی مبارزه با آفت زدگی استفاده کنید.

– کرم سیمی یا مفتولی ( Wireworm ) – کرم سیمی به لاروهای سوسک ورجه یا کلیک ( click beetle ) گفته می‌شود که باعث زرد شدن برگهای کرفس از پایین ساقه به بالا و سپس قهوه ‌ای شدن آنها می‌شود. بر اثر هجوم این آفت رشد گیاهان متوقف شده و به طور کلی سلامتی آنها در خطر قرار می‌گیرد. این لاروها در خاک زندگی می‌کنند بنابراین پیش از کاشت گیاه باید خاک را بررسی کنید. اگر متوجه کرم‌های مفتولی شدید، خاک‌ را غرق در آب کنید. اگر پیش‌ از این در زمین کاشت گیاهان آفت زده داشته‌ اید، آنها را از بستر دور کرده و خاک اطراف آنها را نیز بردارید چرا که خاک نیز آلوده شده است.

بیماری‌های عامل زرد شدن و قهوه ای شدن برگ کرفس

در صورتی که برگهای گیاه کرفس رو به زرد شدن می‌رود، ممکن است علت آن بیماری باشد. سه بیماری متداولی که در گیاهان کرفس دیده می‌شوند عبارتند از زرد شدن فوزاریوم، لکه برگی سرکوسپورا و ویروس موزائیک کرفس.

فوزاریوم:

زرد شدن فوزاریوم در کرفس در اثر آلودگی به نوعی قارچ‌ موجود در خاک به نام فوزاریوم ( Fusarium oxysporum ) اتفاق می‌افتد. متأسفانه گونه مقاوم این قارچ‌ها پس از استفاده طولانی ‌مدت از قارچ کش‌ها در دهه هفتاد میلادی پدیدار شدند. این قارچ‌ها از طریق سیستم ریشه وارد گیاه می‌شوند. شدت بیماری بستگی به شرایط آب و هوا دارد و به ویژه در فصل‌های گرم در شرایطی که خاک رطوبت زیادی داشته باشد، شمار هاگ‌های آنها در خاک بسیار افزایش پیدا می‌کند. علایم این بیماری به صورت زرد شدن برگها و قرمز شدن ساقه دیده می‌شود.

قارچ‌ها ممکن است در خاک زنده مانده و چندین سال در حالت خواب باقی بمانند تا زمانی که شرایط برای رشد و تکثیر آنها فراهم شود. در چنین شرایطی دوباره تکثیر شده و بیماری ایجاد می‌کنند. بنابراین همیشه آیش کردن زمین برای پیشگیری  مؤثر نیست. از طرفی امید چندانی به روش‌های شیمیایی کنترل بیماری فوزاریوم نیز وجود ندارد. اگر بستر کاشت آلوده شده است، تناوب کاشت به مدت دو تا سه سال با کاشت گیاهانی مانند پیاز یا کاهو را امتحان کنید. دقت داشته باشید نباید هویج یا ذرت بکارید چرا که این قارچ‌ها در نواحی ریشه این گیاهان تکثیر پیدا می‌کند و گیاهان تان را تخریب کرده و زمین را آلوده می‌کنند.

در صورت امکان از انواع مقاوم کرفس استفاده کنید. برای کاهش احتمال آلودگی به این بیماری قارچی ابزارهای باغبانی و کشاورزی خود و حتی بیل و شن کش را ضد عفونی کنید و تمام گیاهان آلوده را چیده و منهدم کنید. قابلیت زهکشی مناسب خاک و عدم رشد علف‌های هرز به پیشگیری از بیماری‌های قارچی کمک می‌کند.

 لکه برگی سرکوسپورا

آلودگی لکه برگی سرکوسپورا منجر به ایجاد لکه ‌های زرد و قهوه‌ ای نامنظم بر روی برگ‌ها شده و همچنین لکه ‌های طویلی بر روی ساقه ایجاد میکند. این بیماری قارچی در بارندگی‌های شدید و هوای گرم گسترش پیدا می‌کند. تا جایی که می‌توانید بستر کاشت را از علف‌های هرز پاک کنید چرا که علف‌های هرز محل خوبی برای پنهان شدن هاگ قارچ‌ها هستند. همچنین از آب پاشی بر روی گیاهان خودداری کنید چرا که باعث گسترش قارچ‌ها می‌شوید.

ویروس موزائیک

این بیماری ویروسی نیز می‌تواند باعث زرد شدن برگهای کرفس شود. ویروس موزائیک هیچ درمان قطعی ندارد و از طریق شته ها و زنجرک ها از گیاهی به گیاه دیگر منتقل می‌شود. هر گونه گیاه آلوده را بکَنید و از زمین دور کنید. برای مرتبة بعدی کاشت، گونه ‌های مقاوم گیاهی بکارید و علف‌های هرز را از زمین پاک‌سازی کنید چرا که علف‌های هرز پناهگاه خوبی برای این ویروس‌ها هستند.

برداشت کرفس
علائم ظاهری رسیده بودن کرفس را می توان با تغییر رنگ برگهای مرکزی از سبز به سبز روشن رشد خوب و قوی دمبرگها که قسمت اعظم مصرف تغذیه را تشکیل می دهد و بالاخره زمانی که دسته کاملی از مجموعه دمبرگها ایجاد شد تشخیص داد. برداشت کرفس در سطوح کوچک با چاقوی دسته بلند که گیاه را حدود چند سانتی متر از زیر خاک قطع می نماید انجام می گیرد. در سطوح بزرگ می توان کرفس را با ماشین های مخصوص برداشت نمود. هر چند که زمان برداشت کرفس در هر مرحله از رشد امکان پذیر است ولی برداشت محصول تا موقعی که بوته به اندازه کافی رشد نکرده است توصیه نمی شود.

دامنه انتشار در ایران
مازندران ، بندر انزلی ، جنوب (سرباز، کوه تفتان، دره تامیندان) (خراسان دره گز) تهران کوه دماوند ، آبگرم، کاشان ، قمصر، شاهرود سرچشمه
کرفس گیاهی است علفی، به ارتفاع ۲۰ تا ۶۰ سانتی متر که ساقه ای منشعب دارد . برگ های آن شفابخش و ضخیم و گلهای آن کوچک و به رنگ سفید یا سفید مایل به سبز است . قسمت مورد استفاده این سبزی قسمتهای مختلف آن به ویژه ریشه و برگ آن است . در بسیاری از مناطق ایران از جمله در سیستان ، خوی و بند عباس می روید.

کاشت ته اضافی کرفس در منزل در گلدان : ته کرفس را به طور کامل از ساقه ها جدا کرده و سپس آن را در یک کاسه آب جلوی نور خورشید قرار دهید. قسمت تحتانی کرفس که معمولا بدون استفاده باقی مانده و دور انداخته می شود، استفاده می کنیم. پس از گذشت یک هفته شاهد برگ هایی ریز به رنگ سبز خیلی روشن خواهید بود.

دقت کنید قسمت تحتانی کرفس فاقد هرگونه گل و لای باشد، لذا آن را کاملا تمیز کرده و در یک ظرف کوچک حاوی کمی آب ولرم قرار دهید، بطوریکه ساقه کرفس رو به بالا باشد. بهتر است ظرف را در محلی آفتابگیر قرار دهید. دقت کنید در این مرحله ظرف شما خالی از آب نماند.

مدت قرارگیری کرفس در آب حداقل یک هفته خواهد بود. در طول این مدت برگ های ظریف زرد رنگ اولیه ی میانی، شروع به رشد کرده، ضخیم تر شده و رنگ آنها به سبز تیره تغییر خواهد کرد. در صورتیکه ساقه های کناری در این مدت خشک و جمع می شود. رشد برگ های میانی آرام و کند انجام می گیرد ولی کاملا محسوس خواهد بود.

پس از گذشت مدت تقریبی 5 الی 7 روز اولیه، ظرفی را برای کاشت ساقه کرفس در نظر بگیرید. تا حدی ظرف را با خاک مناسب پر کنید که پس از قرار دادن ساقه کرفس در آن و پوشاندن روی ساقه با باقیمانده ی خاک، فقط نوک برگ های رشد کرده کمی از خاک بیرون بماند (مانند تصویر زیر).

ظرف کاشت گیاه چیزی نمی باشد جز یک قوطی کنسرو مواد غذایی که تخلیه و تمیز شده و در زیر آن چند سوراخ برای خروج آب اضافی تعبیه شده است.
ته ظرف را می توانید کمی مالچ ریخته و روی آن را با خاک مناسب کاشت پر کنید. از در قوطی کنسرو برای قرار دادن در زیر قوطی و جلوگیری از خروج آب اضافی ناشی از آبیاری استفاده نمایید.

پس از کاشت، گیاه را آبیاری نمایید. پس از گذشت یک هفته از کاشت، بخوبی رشد برگ های سبز کرفس را مشاهده خواهید کرد. دقت شود گیاه کاشته شده به موقع آبیاری شود و در محلی آفتابگیر قرار داده شود.