کاشت و تکثیر پیاز نرگس شیرازی ، پرورش و نگهداری گل نرگس

کاشت و تکثیر پیاز نرگس شیرازی ، آموزش پرورش و نگهداری گل نرگس

سردهٔ نرگس از خانواده نرگسیان(Amaryllidaceae) و تیره Narcissus می‌باشد. گیاهی دائمی و پیازدار می‌باشد. پیازهای آن درشت و دارای ورقه‌های فلسی یا مطبق است. به عبارت دیگر پیاز آن می‌تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت تر گردد. گلهای نرگس به رنگ سفید، زرد، نارنجی، کم پر و پُر پر هستند. برگهای این گیاه از بن ریشه بصورت صاف یا شیاردار بیرون می‌آیند و در طول ساقه قرار می‌گیرند. نرگس‌ها به اندازه‌های مختلف یافت می‌شوند از گلهای ۵ اینچی روی ساقه‌های ۲ فوتی گرفته تا گلهای ۵/۰ اینچی روی ساقه ۲ اینچی.

نرگس‌ها شاید آسانترین و مطمئن‌ترین پرورش از میان خانواده تمام گلها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده آل است. پیاز و برگها حاوی کریستالهای سمی هستند که فقط حشرات اصلی می‌توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند.

رده بندی انواع نرگس

رده بندی یک گونه کشت شده (قابل کشت) نرگس بر پایه توصیف و سنجش یا از یک رده بندی ارائه شده توسط فردی که گونه‌ها را به ثبت می‌رساند، پایه گذاری شده‌است.

کد رنگ‌های استفاده شده برای توصیف رنگ نرگس‌ها به قرار زیر است:

W- سفید (سفید گونه) G- سبز Y- زرد P – صورتی O- نارنجی R- قرمز

در توصیف گل نرگس هر نرگس را به دو بخش تقسیم می‌کنیم

• گلبرگ‌ها
• تاج گل

رویشگاههای طبیعی گل نرگس در ایران 

در برخی نواحی ایران گیاه نرگس به صورت خودرو وجود دارد که از آنجمله می‌توان به مناطقی در استان فارس نظیر کازرون ، استان کردستان و منطقه گله دار در شمال استان بوشهر و جنوب استان فارس اشاره نمود

مهمترین رویشگاه نرگس در ایران شهرستان بهبهان است که در سال ۹۲ میلادی به عنوان بهترین نرگس دنیا شناخته شده‌است. همچنین درشهرستان شیراز نیز نرگس می‌روید.

تکثیر پرورش و کاشت گل نرگس 

ماه های مرداد و شهریور بهترین زمان برای کشت نرگس هستند، تا ریشه ها قبل از شروع زمستان قابلیت رشد را پیدا کنند. اگر چه پیازها باید تا ماه مهر کشت شوند، ولی تا آبان ماه قابل کشت هستند.

برای کشت، آنها را به طور مجزا با فاصله های cm 15 در یک خاک با زهکشی خوب و مناسب کشت کنید؛ به طوری که حدود 10 cm خاک روی پیازها باشد. مقداری کود معمولی را با خاک مخلوط کنید و در زیر محل کاشت بریزید و اگر خاک، رسی و سنگین است، مقداری شن با آن مخلوط کنید تا به زهکشی خاک کمک کند. پیازها را در زمینی که از آب اشباع است، نکارید.

نرگس ها برای گل دهی سال بعد، نیاز به انرژی سرازیر شده از ساقه و برگ به پیازها دارند. به همین دلیل برگ ها را از محل طوقه قطع نکنید؛ چون این کار باعث می شود آنها ضعیف شوند. هنگامی که 6 هفته سپری شد، بعد از گل دهی می توانید برگ ها را قطع کنید؛ چون تأثیری بر گل دهی سال بعد ندارد. بعد از پژمرده شدن گل ها، آن ها را از بخش زیرین و پشت تخمدان قطع کنید. هر پیازی را که در ساقه و برگ آن نشانی از بیماری است، خارج کرده و آن را بسوزانید.

پس از گل دهی گیاه را هفته ای یک بار آبیاری و به وسیله کودهای غنی از پتاس تغذیه کنید، تا هنگامی که برگ ها زرد شوند. تعداد زیادی از نرگس ها، خیلی خوب به طور طبیعی سبز شده و نیاز به جابجایی ندارند. اگر شما باغ کوچکی دارید و دسته های نرگس خیلی زیاد و بزرگ شده اند، می توانید آنها را خارج کرده و تقسیم کنید. پیازهای خارج شده را در مکانی خنک، تاریک و با تهویه مناسب تا زمان کشت بعدی ذخیره کنید. قبل از انبار کردن و نیز قبل از کشت دوباره، تمام پیازهایی را که هنگام لمس کردن حس می کنید، نرم هستند یا حالت اسفنجی پیدا کرده اند، جدا کرده و بسوزانید.

پیازهای کشت شده در گلدان )برای 16 الی 20 هفته) باید حداقل در عمق 5 تا 10 سانتی متری کاشته شوند که این بستگی به شرایط آب و هوایی منطقه دارد.

بهترین گونه ها برای پرورش بستگی به مکانی دارد که می خواهید کشت کنید. اگر محیط بزرگی از زمین سبز دارید که می خواهید در آنجا نرگس ها را کشت کنید، نوع نرگس نم بهترین نتیجه را دارد. گونه های مختلف را در یک بخش با هم مخلوط نکنید؛ زیرا محصول این نوع کشت، نتیجه خوبی ندارد.

برای حاشیه و کناره های کوچک باغ های سنگی بهتر است از انواع کوچک تر برای پرورش مانند دو به دو یا پرتاب شعله استفاده شود.

در طول زمان پرورش، حداقل دوبار به وسیله قارچ کش شاخ و برگ نرگس ها را سمپاشی کنید.