کاشت گل ابری با جزئیات

گل ابری

گل ابری که به زبان لاتین Ageratum نامیده می شود از خانواده گیاه Asteraceae  یا کاسنی بوده و اولین بار در مکزیک و آمریکای مرکزی یافت شد. این گیاه به صورت سالیانه کاشت می شود.گل های این گیاه به رنگهای ابی ، صورتی یا سفید بوده و دارای برگهای قلبی شکل و دندانه دار است.

گل ابری  توسط حشرات گرده افشانی می شود. برخی گونه های بلند این گیاه  5/0 تا 1 متر رشد می کند و دارای با برگهای تخم مرغی با طول 2-6 سانتی متر بوده و گلهای سفید رنگی همانند موهای زائد می دهد.

ساقه ها ی گل ابری با موهای سفید ریز پوشیده شده اند. این گونه گیاهی با توجه به خصوصیات بیولوژیکی و کاربرد بالقوه آن در پزشکی و کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفته است. و با توجه به اهمیت و کاربرد آن در درمان سوختگی و زخم ها ، آرتروز ، مالاریا ، آسم ، و جذام ، خواص دارویی آن بررسی شده است.

از جمله خواص برجسته این گیاه گل دهی زیاد و ماندگاری زیاد آن است. از اواخرتابستان تا اواواسط پاییز گل دهی ان ادامه دارد و خیلی دیر گل های ان پیر و پژمرده می شوند. از این روست که به زبان لاتین ان را گل Ageratum به معنای همیشه جوان می نامند.

اغلب این گیاه با گلهای فراوان پوشیده می شود به طوری که دیگر ساقه و برگهای ان مشخص نمی شود. این گل بسیار مناسب کاشت در گلدان های کم ارتفاع برای نگهاری در حاشیه بیرونی دیوار تراس می باشد.

شرایط مناسب جهت کاشت و پرورش گل ابری

نور آفتاب :

این گیاه عاشق آفتاب است و در نور آفتاب گل دهی بیشتری دارد. قد این گیاه بین 20 سانتی متر تا 50 سانتی متر رشد می کند و برای اینکه قد انها را کوتاه نگهدارید بهتر است چندین بار سر گلها را کوتاه کنید و گلهای پژمرده را از ساقه جدا کنید تا گلهای سالم فضای بیشتری برای رویش داشته باشند.

خاک :

می توان از خاکهای سبک (شنی) ، متوسط ​​(لومی) و سنگین (خاک رس) برای رشد گل ابری استفاده کرد. pH مناسب این گیاه: خاکهای اسیدی ، خنثی و اساسا (قلیایی) است. این گیاه نمی تواند در سایه رشد کند، اگرچه در محیط نیمه افتابی نیه سایه نیز رشد می کند.  عموما گل ابری خاک مرطوب را ترجیح می دهد.

آب و آبیاری :

آبیاری گیاه گل ابری نباید به گونه ای باشد که غرق در آب شود زیرا به منبع خوبی برای رشد قارچ ها تبدیل می شود. می توان از روش آبیاری قطره ای استفاده نمود. در تابستان که هوا گرم تر است و خاک ان زودتر خشک می شود به آبیاری بیشتری نیاز دارد.

خطرات

خطرات شناخته شده زیادی در مورد گیاه وجود ندارد.

دما و گرما :

این گیاه در دمای بین 16 درجه سانتی گراد تا 22 درجه به خوبی رشد می کند . در درجه حرارت پایین و یخبندان گل دهی متوقف می شود اما این گیاه می تواند تا حدودی درجه حرارت بالای 22 درجه سانتی گراد را نیز تحمل کند.

کاشت گل ابری:

کاشت گل ابری از طریق کاشت بذر ان است و به دو صورت انجام می شود.

روش اول کاشت در گلخانه:

در این روش در اواخر زمستان بذر گل ابری در گلخانه کاشت می شود و پس از جوانه زدن در اواسط اردیبهشت به محل مورد نظر برای کاشت منتقل می شود و با فاصله 20 سانتی متری از یکدیگر کاشته می شود.

روش دوم کاشت مستقیم:

در این روش بذر مستقیما در فصل بهار یعنی اواسط ماه می ( اردیبهشت) در محل مورد نظر کاشت می شود.

آفات و بیماری ها:

کپک زدن: گل ابری مستعد بیماری های قارچی و کپک زدن در صورت آبیاری بیش از اندازه است. کپک ها روی سطح برگ ها شکل می گیرند و با از بین بردن محل اتصال ساقه و ریشه باعث مرگ گیاه می شوند. با آبیاری قطره ای می توان مانع تشکیل کپک ها و رطوبت زیاد گیاه شد.

علف های هرز: علف های هرز نیز مشکل دیگری است که مانع رشد گیاه گل ابری و گلدهی کمتر می شود. برای کنترل علف های هرز می توان از علف کش های موجود در بازار استفاده نمود.

شته ها: از جمله آفات گل ابری شته ها هستند که به دلیل تغذیه از گیاه باعث تضعیف گیاه و گل دهی کمتر و گاها مرگ گیاه می شوند. برای برطرف نمودن شته ها می توان از حشره کش های رایج در بازار استفاده کرد.

خواص دارویی:

به عنوان یک گیاه دارویی ، گل ابری ( Ageratum ) به طور گسترده ای در بسیاری از طب های سنتی ، برای درمان دیابت و اسهال استفاده می شود. این ماده همچنین یک حشره کش و نماتاز ​​است. این گیاه یک علف هرز مهاجم در آفریقا ، استرالیا ، آسیای جنوب شرقی و ایالات متحده است و در آسیا از علفهای هرز متوسط ​​کشت برنج به حساب می آید.

کاربردهای دارویی: در داروهای جایگزین از گل ابری در برابر صرع و زخم ها استفاده می شود ، همچنین به عنوان ماده دفع کننده حشرات نیز استفاده می شود. در چین از آن برای درمان انواع بیماری ها از جمله سرماخوردگی ، سردرد ، جوش ، اگزما ، زخم های خونریزی و سوختگی استفاده می شود. اگرچه کاربردهای ان در مناطق مختلف متفاوت است. در آفریقای مرکزی از آن برای معالجه ذات الریه استفاده می شود ، اما متداول ترین کاربرد آن برای درمان زخم ها و سوختگی است. در هندوستان از این گونه به عنوان یک باکتری سموم ضد عفونی کننده و آنتی بیوتیک استفاده می کنند.